- 34 365 46 66
- rejestracja@medyk-centrum.pl
- Aleja Wolności 34, 42-200 Częstochowa
Chirurgia stawu skokowego
Udostępnij:
Chirurgia stawu skokowego Medyk Centrum
W Medyk Centrum dokładamy wszelkich starań, aby zapewnić naszym pacjentom wysoki standard i atmosferę bezpieczeństwa. Nasz lekarz ma najwyższy poziom kompetencji i wieloletnie doświadczenie w chirurgii stopy i stawu skokowego.
Specjalistyczne leczenie urazów stopy w klinice Medyk Center:
- Patologia ścięgien mięśni strzałkowych
- Zwichnięcia stawu skokowego
- Złamania w obrębie stawu skokowego
- Skręcenia stawu skokowego
- Artroza stawu skokowego
Patologia ścięgien mięśni strzałkowych
Mięśnie strzałkowe biorą udział w podtrzymywaniu łuków stopy, a także kontrolują ruch supinacji stopy w trakcie chodu. Zadaniem mięśni strzałkowych jest nawracanie stopy, unosząc jej boczny brzeg, a obniżając przyśrodkowy.
Choroby ścięgien mięśni strzałkowych można podzielić na:
- Zapalenie ścięgien mięśni strzałkowych:
Wśród objawów zauważyć można obrzęk i ból na przebiegu ścięgien, obecność płynu w pochewce ścięgien, szpotawość (rzadziej koślawość tyłostopia).
- Zapalenie pochewki ścięgna:
Objawy to obrzęk, lokalna bolesność, zgrzytanie i trzeszczenie (nieco do tyłu od kostki bocznej), pogrubienie pochewki, ograniczona ruchomość ścięgien, przykurcz mięśni strzałkowych.
- Niestabilność ścięgien mięśni strzałkowych
Pojawia się uczucie przeskakiwania, któremu towarzyszy ból w obrębie kostki bocznej.
Diagnostyka patologii ścięgien mięśni strzałkowych
Lekarza zaleca wykonanie badania RTG w celu sprawdzenia czy doszło do uszkodzenia przyczepu z drobnym fragmentem kostnym. Czasem zaleca się rezonans magnetyczny lub badanie USG.
Leczenie patologii ścięgien mięśni strzałkowych
Leczenie zachowawcze to ograniczenie stanów zapalnych i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Lekarz może uruchomić kończynę w ortezie na okres ok 4 – 6 miesięcy lub gipsie i zalecić przyjmowanie leków przeciwzapalnych.
W przypadku braku poprawy przy leczeniu zachowawczym, wykonuje się zabieg operacyjny. Zabieg polega na oczyszczeniu i synowektomii ścięgien strzałkowych lub naprawy górnego troczka z przyszyciem do tylno-bocznej powierzchni kości strzałkowej wraz z pogłębieniem bruzdy kości strzałkowej.
Zerwane ścięgna wymagają operacji rekonstrukcyjnej. W postępowaniu pooperacyjnym pacjent ma założony gips podudziowy przez okres 4 tygodni. Nie powinno się obciążać w tym czasie operowanej stopy.
Zwichnięcia stawu skokowego
Zwichnięcie stawu skokowego to przekroczenie fizjologicznego zakresu ruchu w stawie skokowym, które doprowadza do uszkodzenia torebki stawowej oraz więzadeł. Niezwykle ważne jest wczesne nastawienie stawu w płytkiej sedacji lub w znieczuleniu ogólnym lub rekonstrukcja uszkodzonych struktur. Zabieg chirurgiczny przeprowadza się na otwartej repozycji ze stabilizacją złamań z użyciem płyt i śrub.
Zwichnięciu towarzyszy silny i przeszywający ból w okolicy stawu skokowego, nienaturalne ustawiona kończyna, nie można poruszyć stawem, widoczny obrzęk i zasinienie, zmieniony zarys stawu skokowego. Jeżeli doszło do zwichnięcia otwartego, nastąpiło przerwanie ciągłości skóry i krwawienie.
Diagnozę stawia się w oparciu o badania RTG oraz badanie tomografii komputerowej.
Niezależnie od rodzaju zwichnięcia, zalecane jest unieruchomienie kończyny na okres 6-8 tygodni i jej odciążenie. Dodatkowo stosuje się profilaktykę przeciwzakrzepową i przeciwobrzękową.
Złamania w obrębie stawu skokowego
W większości przypadków złamania w obrębie stawu skokowego dotyczą wymuszonego ruchu. Skutkiem tego jest uszkodzenie jednej bądź wielu kostek, tzw. złamania jedno- dwu- lub trójkostkowe. Złamanie często jest powiązane z urazem więzadłowym samego stawu skokowego górnego lub w połączeniu z urazem więzozrostu piszczelowo-strzałkowego.
Złamania stawu skokowego nie należy lekceważyć z uwagi chociaż na ryzyko wystąpienia artrozy stawu, czyli nawet całkowitego zniszczenia powierzchni chrzęstnych.
W wyniku złamania widoczne objawy to:
- obrzęk
- ból nawet uniemożliwiający chodzenie
- zasinienie
- deformacja stawu
- ograniczona lub zwiększona ruchomość stawu
Aby zdiagnozować złamanie stawu skokowego, wykonuje się badanie RTG stawu skokowego, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny.
Jeżeli złamanie jest bez przemieszczenia leczenie polega na unieruchomieniu kończyny opatrunkiem gipsowym i zakaz obciążania.
Istnienie przemieszczenia wymaga pilnego leczenia operacyjnego.
Przy nastawianiu złamania wykorzystuje się artroskopie w celu oceny ustawienia odłamów.
Skręcenia stawu skokowego
Wystarczy krzywo stanąć, pośliznąć się, potknąć na nierównej powierzchni i może dojść do zwichnięcia stawu skokowego.
Najczęściej wystarczy leczenie zachowawcze, ponieważ uszkodzenia aparatu więzadłowego stawu skokowego goją się dobrze.
W tym czasie należy odciążyć stopę (odpoczynek, przerwa w treningach), chłodzenie. Zaleca się też zastosowanie modelującego opatrunku uciskowego, ułożenie przeciwobrzękowe (noga w górze), leki przeciwzapalne i możliwie wczesną mobilizację stawu.
Jeżeli założono stabilizator stawowy, czas unieruchomienia stawu uzależniony od stopnia uszkodzenia.
Gdy do urazu dochodzi częściej i pacjent nie stosuje się do zaleceń lekarza, może dojść do niestabilności stawu skokowego, co jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego.
Artroza stawu skokowego
Zmiany zwyrodnieniowe stawu skokowego najczęściej rozwijają się w wyniku przebytych urazów skrętnych. Na artrozę narażone są osoby, u których często dochodziło do skręcenia stawu skokowego. Gdy dochodzi do niestabilności stawu (przedwczesnego zużycia chrząstki w stawie skokowym), można odczuć bolesną blokadę ruchu.
Objawy artrozy:
- nawracające obrzęki stawu skokowego (szczególnie po dłuższym chodzeniu czy bieganiu)
- stopniowe ograniczenie ruchomości stawu
- ból stawu po lub w trakcie aktywności, czasem nawet podczas spoczynku
- zmiana sposobu poruszania się - utykanie, bóle kolana, biodra, kręgosłupa po tej samej stronie
- deformacja stawu, z czasem utrudniająca nawet dobranie odpowiedniego obuwia
Przyczynami artrozy mogą być zaburzenia osi, nierówne obciążanie stawu, płaskostopie, nienanatomiczne zespolenie złamań w okolicy stawu skokowego. Wczesne rozpoznanie i leczenie artrozy może spowolnić postępy choroby, albo nawet je zatrzymać.
Aby zdiagnozować artrozę stawu skokowego lekarz może zlecić badanie RTG, USG lub rezonans magnetyczny.
Zaawansowane zmiany, w zależności od indywidualnej diagnozy, polegają na usunięciu narośli chrzęstno-kostnych i naprawy uszkodzeń chrząstki stawowej. Alternatywą dla pacjenta może też być założenie endoprotezy stawu skokowego.